kofferbak

Gisteravond was ik bij een luistersessie van het nieuwe album van Hef. Waarover later meer.

Het fenomeen luistersessie kende ik al uit de documentaire jeen-yuhs: A Kanye Trilogy. De artiest nodigt een select gezelschap uit om nog vóór de release gezamenlijk naar de nieuwe liedjes te luisteren.

Op het rookbalkon sprak ik Adje, de oudere broer van Hef, met wie ik van gedachten wisselde over de verschillen tussen poëzie en rap. “Die zijn er helemaal niet, het is hetzelfde," zei hij, “tenminste: als je het hebt over goede rap.”

Hij had gelijk: zowel poëzie als rap bestaat uit een verzameling versregels die zich ritmisch, klankmatig en inhoudelijk tot elkaar verhouden. Het verschil is misschien dat je bij rap de beat hóórt, terwijl je die er bij poëzie bij moet denken.

Een van mijn favoriete rapnummers is van Yasiin Bey (Mos Def), een regel eruit was het motto in mijn dichtbundel Open mond:

breathe deep
inside the trunk hollow

Ritmisch loopt het, klankmatig klopt het (zeker in combinatie met het voorgaande ‘you know the motto/
stay fluid even in staccato/full blooded, full throttle’). En inhoudelijk raak ik maar niet uitgedacht over die combinatie van diep inademen en een ondiepe kofferbak.