koks

Gisteravond hoorde ik een liedje van Harry Nilsson, hij zong: “I don't know where I'm goin'/now that I am gone.”

Ook nu ik er nog ben, ben ik richtingloos. Of eigenlijk ga ik wel een kant op, maar weet ik niet welke.

Ik luister graag naar de podcast Meeuwig praat met koks, waarin Manfred Meeuwig, de naam van de serie zegt het al, met koks praat. Ik kan op zich best koken, maar een expert ben ik allerminst en ik vind het heerlijk om mensen die er écht iets van weten te horen praten over ‘de mise en place’, ‘à la minute koken’ en het verschil tussen een fond en een glacé. De gesprekken gaan verdacht vaak over sauzen; soms ga ik er zo in op dat ik mijn wijsvinger in mijn koptelefoon wil stoppen om te proeven.

Het fijnste aan Meeuwig praat met koks is dat ik niet echt hoef te luisteren, omdat ik toch nooit kok word. Ik kan gerust tien minuten wegdromen en de bereidingswijze van korhoen niet meekrijgen.

Ik ben er nog en ga wel een kant op in het leven, maar ik weet niet welke. In ieder geval niet die van de professionele keuken. Toch hoor ik graag koks praten, en als ik ben uitgeluisterd wil ik een podcast over stratenmaken.