levenslang

Ik las een interview met twee mensen van Forum Levenslang, een stichting die zich inzet voor een humanere behandeling van tot levenslang veroordeelden. Op dit moment hebben in Nederland 57 mensen levenslang, van wie 41 onherroepelijk. Dat is een woord dat bijna klínkt als het dichtvallen van een zware deur.

De stichting stelt dat ieder mens perspectief nodig heeft en de kans moet krijgen om te bewijzen dat hij zijn leven heeft gebeterd. Mensen opsluiten en daarna de sleutel weggooien is inhumaan. Ik ben het daarmee eens. De meest gruwelijke daad is niet te vergelden door de eigenaar van de handen waar de daad mee is gepleegd voor altijd achter tralies te zetten. Het helpt ook niet om zo iemand een monster te noemen, of de duivel.

Mensen zijn tot van alles in staat. Soms rijdt een auto met 80 kilometer per uur mijn dorp in waar je maar 30 mag, en droom ik dat ik als een vigilante de bestuurder van achter zijn stuur naar buiten trek. Op wat er daarna gebeurt ben ik niet trots. Ik doe het niet echt, het is fantasie, maar hoe dik of hoe dun is de lijn tussen droom en daad?

Soms hoef je een betoog alleen nog maar te onderbouwen met een feit. Daarna kun je er een punt achter zetten. Dus daar gaan we: Hank Heijn is de weduwe van de in 1987 vermoorde Gerrit-Jan Heijn. Na jaren heeft zij de moordenaar van haar man vergeven. Nu zit ze in het comité van aanbeveling van Forum Levenslang.

Punt.