liedjes uit de rigolettohof 8

Ik schreef een boek over het Alphen aan den Rijn van de jaren zeventig en tachtig en maakte een afspeellijst met liedjes waar ik destijds naar luisterde. Af en toe druk ik nog op shuffle en vandaag kwam voorbij: Words van F.R. David.

“This is just a simple song,” zingt de in Tunesië geboren Frans-Algerijnse zanger, waarna hij ter verdediging benadrukt dat hij het liedje wel helemaal zélf heeft gemaakt. Zoiets zei ik ook tegen mijn vader toen ik op mijn zesde bij wijze van verjaardagscadeau een asymmetrische asbak voor ‘m had gekleid.

Wat bijzonder is, is dat David zingt dat zijn liefdesverklaring geen dubbele betekenis heeft (“there's no hidden meaning you know when I say I love you honey"). Hij zingt gewoon wat hij zingt. Zelf zou ik het heel bijzonder vinden als iemand tegen mij zou zeggen: “Ik hou van je… en daar moet je verder niks achter zoeken.”

Ik weet niet waarom de als Robert Fitoussi geboren zanger zich F.R. David is gaan noemen. Toen ik in 1987, elf jaar na de asymmetrische asbak en vijf jaar na het uitkomen van Words, in eigen beheer mijn eerste dichtbundel publiceerde, besloot ik om alleen mijn inititalen als auteursnaam te vermelden. Niet Erik Jan Harmens dus, maar: ‘E.J. Harmens’. Dat deed ik om interessanter over te komen, mogelijk was de reden hier net zo eenvoudig.

Van mijn bundel verkocht ik er honderd, terwijl deze hit wereldwijd acht miljoen keer over de toonbank ging. In F.R. Davids biografie staat dat hij hierna nog heel veel andere nummers uitbracht (met titels als Sahara Night en Girl You’re My Song), maar: “he will never be able to repeat the phenomenal feat of Words and will gradually fall back into complete anonymity”.

Die regel vind ik zowel exceptioneel triest als verfrissend realistisch, omdat het het leven in een notendop vat: verschijnen, shinen, verdwijnen.

(Lees hier deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6 en deel 7 van deze serie.)