lijnen

Er loopt een dunne lijn tussen me goed voelen en me niet goed voelen. ik loop erover heen, ben een koorddanser die er of aan de ene kant af kan vallen of aan de andere kant. Blijkbaar is over het koord blijven lopen geen optie.

Nadat Philippe Petit op 7 augustus 1974 drie kwartier lang op meer dan 400 meter hoogte tussen de Twin Towers van het World Trade Center in New York heen en weer had gekoorddanst, zonder net of wat dan ook, werd hem gevraagd of hij niet bang was geweest om te vallen. Petit antwoordde: “Daar boven denk ik niet aan vallen, maar aan lopen.”

Anderhalf jaar eerder, op 4 april 1973, werden de Twin Towers geopend en achtendertig jaar later, op 11 september 2001, stortten ze ineen. Halverwege die lijn, ergens begin jaren negentig, steeg een vliegtuig van Royal Jordanian op van JFK Airport. Ik zat aan het raampje en wees mijn reisgenoot op beide torens, betoverend mooi verlicht in het duister, waarna we een scherpe bocht naar links maakten richting oceaan.

Ik was net begonnen met vertellen wat een wonder het toch eigenlijk was dat dat altijd maar goed ging: opstijgen, vliegen, toen de staartmotor ontplofte en we een duikvlucht naar beneden maakten. Gelukkig dacht de piloot niet aan crashen, maar aan vliegen.