louis

Gisteravond ging ik met mijn zoon naar de bios om de documentairefilm Louis te zien. Er zitten mooie scènes in, onder andere een waarin Van Gaal achter het stuur van zijn auto zit en met Frank en Ronald de Boer, die als schooljongetjes op de achterbank zitten, terugkijkt op de mislukte WK-kwalificatie van 2002. Frank fronst dermate dat je zijn ogen niet meer ziet.

In een andere scène is de hoofdrolspeler vanwege een val op zijn heup aan een rolstoel gekluisterd. Na de gewonnen WK-kwalificatiewedstrijd tegen Noorwegen wordt hij in een busje over de snelweg naar huis gereden. Dat busje rijdt over een hobbel, waarop Van Gaal een afschuwelijke grimas trekt van de pijn.

Ik moest denken aan mijn geliefde schoonvader, spraakmakend zedenadvocaat Chris Veraart, die MS had en na een zoveelste pijnscheut precies zo'n grimas kon trekken. Hij is al zevenenhalf jaar in de hemel, de plek waar pijn als een verouderde spelregel is afgeschaft.