monstertruck

In mijn dorp woont een man die een Ferrari heeft én een Lamborghini én een Maserati. De overvloed werkt bij mij op de lachspieren. Een tijd geleden zag ik ook hoe Cristiano Ronaldo 's ochtends zijn zoon naar school brengt en dan bijna verveeld een keuze moet maken uit een hele rits bolides. Het leek mij grappig als er ook een Lelijke Eend tussen zou staan, maar het is altijd voorspelbaar: grote velgen, geblindeerde ramen, glanzend chroom.

Er is ook een man met een monstertruck. Die vindt het leuk om daar zo hard mogelijk mee door het dorp te rijden. De politie is blijkbaar als de dood voor 'm, want hij wordt nooit aangehouden. Vanochtend vroeg haalde hij midden in het dorp, terwijl op de stoep kinderen hun koopwaar op kleedjes aan het uitstallen waren, een paar auto's in die in zijn ogen te langzaam reden. Je mag er 30, maar hij gaat voor het dubbele.

Als ik de man zo zie rijden in zijn monstertruck, hoop ik altijd dat hij een keer het kanaal in rijdt en dan de deur niet open krijgt. Of dat hij tegen een boom rijdt waarna een tak zijn borstkas priemt als een houten staak door het hart van een vampier. Trots op die gedachten ben ik niet, maar mijn gebeden worden toch nooit verhoord: elke dag rijdt hij er wéér.