natuur

Vanochtend vroeg wandelde ik door de polder. Ik maakte foto's van de zonsopgang, maar die zagen er allemaal uit als ansichtkaarten.

De zonsopgang is zo vaak gefotografeerd dat hij een cliché is geworden, net als die vier hele kleine woordjes waarmee je uitdrukt dat je iemand lief vindt. Het is het mooiste wat je tegen iemand kunt zeggen (als je het meent), maar er is wel sleet.

Waar ik ook liep waren ganzen, dieren waar ik het niet zo op heb. Ik dacht altijd dat ik van alle dieren hield, maar nee. Het gegak irriteert me en het geschijt en ook dat groepsconforme gedrag: vliegt er een op, dan doet de rest meteen mee.

Van muggen houd ik ook niet, maar zodra ik de sleutels van het appartement kreeg waar ik nu in woon kocht ik voor ruim duizend euro op maat gemaakte horren: beste investering óóit.