op stand-by

Ik had een deadline voor iets heel belangrijks. Het was een door mijzelf opgelegde deadline, maar dat maakte ’m niet minder urgent.

Wekenlang naartoe gewerkt en nu was het zover. De mail met het document in attachment klaargezet. Mijn vinger boven de knop en: send.

Wat er vervolgens gebeurt is: niets. De ontvanger heeft het ontvangen. Hij had zelf geen deadline opgelegd, dus was ook niet van plan om me daar vandaag aan te herinneren.

Mogelijk stuurt hij een bedankje voor het toesturen. Waarschijnlijker is dat hij de inhoud van het document tot zich gaat nemen. Dat gaat hij niet meteen nu doen. Hij heeft meer op zijn bordje en zoals al twee keer aangegeven: hij was het niet die de deadline had opgelegd. Er is derhalve geen tijd voor vrijgemaakt.

Misschien heeft hij nu wél tijd, maar dat zou dan een gelukkig toeval zijn. Voor de hand ligt het niet, dus hier gaan we van uit: een reactie zal even op zich zal laten wachten.

Ik zal geduldig zijn. Niet meer naar het document kijken, waar ik immers toch niets meer aan kan veranderen. Er zal een poosje niets gebeuren. Tot er wel weer wat gebeurt. Ik zet mezelf uit als een apparaat. Of nee: op stand-by. Dat is beter. Op stand-by is beter.