paraplu

Ik voel me vaak alleen, al word ik omringd door mensen. Zo zijn er ook mensen met niemand om zich heen die zich helemaal niet alleen voelen. Althans, dat neem ik aan. Niemand om het te checken.

Pas dacht ik aan het woord eenzaam en prevelde ik: ‘Eén… sáám. Eén… sáám.’ Geen idee wat ik daar nou weer mee moest.

Ik denk dat je dat pas bent, eenzaam, als je het zegt. Als je het woord in de mond neemt. Daarvóór kun je ook doorgaan voor iemand-die-een-beetje-op-zichzelf-is.

Zoals een alcoholist heel lang kan beweren dat hij een levensgenieter is, een bourgondiër. Tot hij (dan wel zijn lever) het niet meer volhoudt.

Je bent natuurlijk ook pas een mens met autisme vanaf het moment dat de diagnose is gesteld. Daarvoor ben je allerlei andere dingen. Nu is er één woord. Een paraplubegrip om onder te schuilen.