pittige mix

Ik ging naar de markt om nootjes te kopen. Bij de notenbar. Café's mijd ik, maar naar een notenbar ga ik graag.

Ik wilde een pittige mix. De vorige keer had de man achter de toonbank een paar scheppen in een lege kartonnen doos gegooid en er een bus gevuld met een kruidenmengsel boven gehouden. Vervolgens de doos heen en weer schudden en ten slotte de doos legen boven een papieren zak: “Alstublieft, een half pondje pittige mix!”

Er stond nu een vrouw en die zei: “Pittige mix? Dat hebben we niet.” Ik legde haar uit over de doos, het kruidenmengsel, het heen en weer schudden, maar ze schudde het hoofd. “Daar zijn we mee gestopt. Het zal me niks verbazen als jij de enige bent in het dorp die dáárvan houdt.”

Dat ze de pittige mix niet meer verkochten was een teleurstelling. Maar dat ik de énige was in het dorp die ervan houdt, dat gaf me het gevoel bijzonder te zijn.