speklap

Ik kom er natuurlijk niet openlijk voor uit, want voor je het weet ben je gek, dus niet verder vertellen, maar: ik hou niet zo van warm weer.

Het hele jaar door kijkt heel het land reikhalzend uit naar het moment dat de korte broeken uit de kast kunnen, maar ik hou er meer van om in mijn kraag te duiken. De elementen te trotseren. Met striemende konen van de slagregen.

Wat mensen doen als de zon schijnt: in de zon zitten. Urenlang, wekenlang. Niets komt er meer uit mijn hun handen, alles moet maar even wachten.

In de zon bakken als een speklap. Als mijn tijd gekomen is word ik in een duizend graden warme oven geduwd om daar ten prooi te vallen aan de vlammen. Tot dat moment wil ik zo graag nog wat dingen doén.

Grote en kleine dingen. Vluchtige en memorabele. Zinnige en onzinnige. Urenlang, wekenlang inactief zijn, het voelt als iets wat ik me niet kan permitteren.