poppenhuizen

In mijn nieuwe huis sta ik vaak voor het raam. Dan kijk ik naar de mensen in de woningen tegenover me. Het zijn poppenhuizen met als verschil dat ik niets of niemand kan verplaatsen. Ik moet het laten.

Gisteravond zag ik hoe twee jonge vrouwen meidenavond hadden. Ze dansten wild op muziek die ik niet kon horen, sprongen op de bank en er weer af.

In een andere ruimte zaten mensen rond een tafel wijn te drinken. Er werd steeds bijgeschonken. Naarmate de flessen leger raakten, werden de monden groter en kwamen er meer armgebaren.

In een derde ruimte stond iemand voor het raam naar de mensen in de woningen tegenover ’m te kijken. Hij kon mij niet verplaatsen.