skellig

Gisteren begon ik de dag met 10 kilometer hardlopen. Daarna stapte ik op de fiets voor verschillende afspraken, op afstandmeten.nl zag ik dat ik op die manier nog ’ns 35 kilometer had afgelegd.

Gelukkig was ik erin geslaagd om mijn gedachten op nul te zetten. Tijdens het me verplaatsen dacht ik derhalve nergens aan. Het enige wat ik deed was trappen.

Dat deed ik soms in stilte, soms zette ik een playlist op. Door mijn oortjes klonk het liedje Skellig van David Gray. Eerst hoorde ik samenzang, later onderscheidde ik alle afzonderlijke stemmen. Ook die hele, hele lage: zo laag dat hij bijna geen toon meer kan houden.

Inside the winds
Inside the winds
Up to that high rocky plateau
Make my home inside the winds

Dat lied horen, terwijl ik me per fiets verplaatste, de hele tijd wind tegen: een zachte muur om tegenin te stoempen. Aan niets denkend, omdat ik mijn gedachten op nul had gezet. Iets wat me alleen lukt als ik hardloop of fiets. Anders is het altijd honderd.