rigolettohof

Vannacht kon ik niet slapen, ter ontspanning maakte ik in gedachten een rondje door het huis waarin ik in de jaren zeventig en tachtig opgroeide. Eerst opende ik het hek, de klink klonk als vanouds. Zoals altijd lag de sleutel in de schuur op de plank. Binnen wachtten de drie katten mij op: Lucy, Axel en Poes. Die laatste was aan komen lopen, net op een dag dat niemand in de stemming was om een leuke naam voor haar te bedenken.

In de woonkamer ging ik met mijn vingers langs het jute behang. Ik opende de kap van de lineaire platenspeler en legde de plaat op de draaitafel die ik van het geld van mijn krantenwijk had gekocht: ‘The Message’ van Grandmaster Flash & The Furious Five. Boven keek ik vanuit het raam van mijn oude kamertje naar de flats aan de overkant en bedacht me welke levens de mensen die daar woonden zouden leiden.

Beneden hoorde ik mijn moeder, mijn broer en mijn zus thuiskomen. Ik naar beneden, zij helemaal verrast: “Wat doe jij hier, in oktober 2023?” “Dat kan ik net zo goed aan jullie vragen,” riep ik terug. Waarna ik mijn moeder bij de schouders greep: “En sinds wanneer ben jij niet meer dood?”