rook

Ik verblijf in een hotel in de stad waar ik woon. Beter gezegd: de stad waar ik vlakbij woon. Ik woon onder de rook van de stad. Makelaars schreven dat vroeger, dat het dorp waar ik woon onder de rook van de stad ligt. Nu doen ze dat niet meer, ik denk vanwege het milieu. Rook is uit. 

Ik verheugde me op het verblijf in het hotel. Net als Joseph Roth in Hotel Savoy dacht ik aan ‘met dons gevulde dekbedden, bolstaand en graag bereid het lichaam op te nemen’. Die dekbedden waren er ook. Ik maakte een holletje en lag als een mol in de aarde. 

Door het open raam kwamen de typische stadsgeluiden door, maar gedempt. Zoals je iemand met een reep duct tape op de mond ook niet echt hoort, maar wel een beetje.