sleutels kwijt

Het gaat helemaal niet goed met me en dat komt niet doordat er iets met mijn kinderen is, niet doordat ik ongelukkig ben in de liefde, niet doordat ik iets onder de leden heb, niet doordat mijn carrière in het slop is geraakt, niet doordat ik op zwart zaad zit. Waar het wel door komt, is dat ik mijn sleutels kwijt ben.

Gisterochtend ben ik na het uitlaten van de hond mijn huis binnengekomen en dat kan niet anders gebeurd zijn dan met mijn sleutels, anders had ik de deur moeten intrappen. Toen ik een paar uur later weer naar buiten wilde, waren ze kwijt. Ze konden nergens anders zijn dan binnen. Dat is wat ik tegen mezelf zei, om rustig te blijven: ze kunnen nergens anders zijn dan binnen, maar ik vond ze niet.

Steeds zocht ik op dezelfde plekken en trof ik mijn sleutels wéér niet aan. Op een gegeven moment deed ik of ik bij de FBI werkte en ging ik alle mogelijke plekken minutieus af. Ik heb zelfs de inhoud van de vuilniszak over het aanrecht uitgestort, voor het geval ik in al mijn verstrooidheid mijn sleutels in de vuilnisbak zou hebben gegooid.

Inmiddels zie ik de dingen allang niet meer in proportie. Toen ik rond middernacht met een diepe zucht besloot om het zoeken tijdelijk te staken, voelde dat alsof ik bij de kustwacht zat en de hele dag de zee had afgespeurd naar een driftend jacht.