sociaal verkeer

Gisteren moest ik ergens zijn en had ik iets leuks aangetrokken. Iemand zei: “Wat een leuk pak heb je aan.” Daarop zei ik: “Dank je wel.” Ik begreep niet goed waarom ik haar voor het compliment bedankte: ik heb het pak niet ontworpen of in elkaar genaaid. Niettemin nam ik het in ontvangst, want dit is hoe gesprekken gaan.

Als iemand zegt: “Wat een leuk pak,” dan zeg je: “Dank je wel.” Als iemand met een schuin hoofd vraagt: “Het gaat toch wel goéd met je?” dan antwoord je bevestigend. Als iemand met een schuin hoofd vraagt: “Het gaat niet goed met je, hè?” dan antwoord je ook bevestigend. Als iemand vraagt: “Je houdt toch nog wel van me?” ook dan antwoord je bevestigend. Als iemand verzucht: “Je houdt niet meer van me,” dan antwoord je ontkennend.

Sociaal verkeer is een opeenvolging van muntjes in een jukebox gooien. De een zegt dit en daarop zegt de ander dat. Daarna zegt de ander wat en is het een grapje, dan ontbloot de ander zijn tanden bij wijze van lach.

Sociaal verkeer is niet ingewikkeld, tenzij je je niet aan de regels houdt. Iemand zegt: “Wat een leuk pak heb je aan” en jij antwoordt: “Hoezo? Wat vind je er precies leuk aan? De snit? De plooi? De revers? De knopen? Zeg op! Zeg oooooooooop!!!!!!”