teruggroeten

Vaak zit mijn hoofd vol zorgen. Meestal gaat het over kleine dingen, bijvoorbeeld dat ik iemand op straat begroet die ik helemaal niet ken. Die kijkt me verbaasd aan: En wie ben jij? Weer thuis sla ik mezelf voor de kop, wat ik evengoed doe als als ik iemand op straat niét begroet die ik wél ken.

Die steekt zijn hand op in mijn richting, maar ik denk dat het voor iemand is die naast of achter me loopt, dus reageer niet. Wijs geworden door eerdere ervaringen waarbij ik enthousiast had teruggegroet, waarna bleek dat iemand niet naar mij zwaaide, maar naar iemand naast of achter mij.

Pas als ik voorbij ben gelopen realiseer ik me dat de opgestoken hand dit keer wél voor mij bedoeld was.

Een vriend van mij is altijd stoned en hij begroet niemand als hij over straat loopt. Niemand verwacht het van 'm, hij is altijd stoned. Hij zit er zelf ook helemaal niet mee, hij is altijd stoned.

Geen verwachtingen, geen teleurstellingen. Misschien moet ik gaan blowen.