the great pretender

De kop boven dat essay van mij van afgelopen weekend: ‘Erik ontdekte als volwassene dat hij autisme heeft.’

Maar ik heb helemaal niets ontdekt. Ik ging juist blanco het diagnostisch onderzoek in, was een onbeschreven blad. Nu was het aan ‘de professionals’ om een oordeel te vellen: had ik autisme of niet? Of alleen een lichte vorm? Wat dat dan ook maar mag beduiden, want wat is licht?

Pas sprak ik iemand die volgens haar psycholoog ‘een lichte vorm van autisme’ heeft. Het geestelijk lijden is er niet minder om, want ze is een expert in verhullen en rookgordijnen optrekken. Haar lijflied is The Great Pretender: ‘I seem to be… what I'm not, you see.’

Ze zingt het de hele dag door. Zo zacht dat niemand het hoort.