tijd

Omdat het oog ook wat wil, ga ik elke dag even planken. Daarvoor gebruik ik op mijn telefoon een boksklok-app, die drie keer aftelt van dertig naar nul en tussendoor steeds tien seconden pauze.

Het vreemde is: die dertig tellen planken duren oneindig veel langer dan die tien tellen rust. Niet drie keer langer, maar zeker tien keer langer.

Soms is een dag voorbij voor ik het weet, maar aan vandaag lijkt maar geen einde te komen. Dat is niet erg, want ik heb een fijne dag. En als ik toch wil dat het opschiet, neem ik gewoon heel vaak achter elkaar tien tellen rust. Die vliegen voorbij.