tussenruimte

Mijn leven lang wil ik al nergens bij horen. Ik ben Lucky Luke die aan het eind van elk stripverhaal op zijn paard richting ondergaande zon rijdt en zingt: “I'm a poor lonesome cowboy and a long way from home.”

Albert Camus schreef: “Pour comprendre le monde, il faut parfois se détourner,” oftewel: om de wereld te begrijpen moet je je er soms van afkeren. En van parfois mag je in mijn geval gerust souvent maken.

Al wil ik nergens bij horen, ik wil beslist niet worden verstoten. Het liefst ben ik overal welkom, maar blijf ik een beetje op afstand. Jack Kerouac mocht graag bij mensen een glas komen drinken, maar weigerde vervolgens gebruik te maken van de logeerkamer. In plaats daarvan ging hij in zijn slaapzak in de tuin liggen en zo was hij enerzijds bij de mensen en anderzijds niet.

Ik meen dat het Beethoven was die niks heerlijker vond dan de hele dag alleen in zijn kamer zitten componeren, maar door de muren heen wel de geluiden horen die andere mensen maken. Mensen die aan het koken zijn, kinderen die gillen, gesprekken. Bij de mensen zijn en ook weer niet: die tussenruimte is ook mijn favoriete ruimte.