verlaten baaien

Het paradijs bestaat. Om er te komen hoef je niet deugdzaam te leven, je moet alleen naar Curaçao vliegen, een halfuurtje rijden en de sleutel van het hek hebben. Ik leerde iemand kennen die die sleutel had en zo reed ik over een weg vol gaten langs verschillende verlaten baaien. Laat die twee woorden even tot u doordringen: verlaten baaien.

Er was verder niemand, dus ik stapte uit en deed zomaar ergens een plas, schreeuwde zo hard als ik kon de eerste letter van het alfabet en toen de weg een bocht maakte zag ik langs de waterkant, met uitzicht op zee, een avocadogroen houten huisje staan dat voor mij (en mijn geliefde, en mijn hond) gemaakt is.

Er waren geen prikkels, behalve de zon en de wind. Wat een enkele keer gebeurt, vertelde de man met de sleutel van het hek, is dat een vervaarlijk met zijn scharen klappende reuzenkrab als op hoge hakken over de plankieren van de veranda heen en weer rent. Nou ja, die kan ik hebben.