volcan tajogaite

Vanaf morgen heb ik twee weken blogvakantie. Dit is even de laatste, vanaf maandag de 26ste lees je me hier weer.

Vorig jaar rond deze tijd begon ik met bloggen, op de website van mijn manager Oscar van Gelderen. De aanleiding was bijzonder: ik was naar La Palma gevlogen, vierduizend kilometer zuidwaarts. Door omstandigheden lag ik er redelijk af, met de rook uit mijn oren stapte ik het vliegtuig in. Op het eiland heb ik zes dagen als een malle gelanterfant. Man, wat kwam ik bij, tot de rust wreed verstoord werd, omdat er dit keer ergens anders rook uit kwam, namelijk uit Volcan Tajogaite.

Toen ging ik dus bloggen en daarnaast deed ik in de rol van razende reporter verslag van het natuurfenomeen voor Omroep West, AD Groene Hart en Met het oog op morgen. Mijn vriendin maakte adembenemende foto's van een vijfsterrenresort bedolven onder een dikke laag as. Daar waren we heen geëvacueerd, wat voelde alsof we in Dante's Hel van de achtste rij van de Ring naar de negende waren gebracht.

Waar ik dit jaar ook heen zou gaan: niet weer een vulkanisch eiland. Niet dat ik die de rest van mijn leven ga mijden, maar stel dat ik dit jaar naar pak 'm beet de Eolische Eilanden zou gaan en de vulkaan daar óók weer zou uitbarsten, dan zou het zijn alsof waar ik ook ga krachten vanuit het binnenste van de aarde naar buiten komen. Zo belangrijk ben ik niet. Zo belangrijk wil ik niet zijn.