vomerende vertonghen

Op vi.nl lees ik dat voetballer Jan Vertonghen brakend op het veld heeft gestaan in een door Benfica verloren topwedstrijd tegen Porto. De website plaatst er een video bij waarop te zien is hoe de Belgische verdediger net na de rust ineens over zijn nek gaat. Beelden kunnen als onsmakelijk beoordeeld worden, staat er als waarschuwing boven. Het woord ‘kunnen’ houdt de mogelijkheid van het tegenovergestelde open.

Ik klik niet op de video, maar er zullen genoeg mensen zijn die dat wel doen. Wat ze zojuist hebben bekeken, zullen ze de komende tijd steeds weer opnieuw bekijken: het wordt opgeslagen op hun interne harde schijf. Zo krijg ik kutliedjes die ik op de radio hoor niet meer uit mijn hoofd. Draaien ze Africa van Toto, dan hoor ik dagen daarna vanbinnen wéér dat intro, die zangpartij, de keyboardsolo. De tekst zing ik niet woordelijk, maar wel fonetisch van a tot z mee: ‘Iz-konna-week-uh-lot-toe-drek-mie-uh-weeeeee-from-joeeeeeeee!’

Mijn hoofd zit vol kutliedjes en ook vol reclamejingles, gedachtenspinsels en angstscenario's. Daar hoeft niet ook nog eens het beeld van een vomerende Vertonghen bij. Dat ik de beelden niet bekeken heb, wil overigens niet zeggen dat ik ze niet voor me zie.