wat iemand zegt die zwijgt

Er was een podcast die toevallig aanstond waarin iemand iets zei in de trant van: ‘gelukkig worden is een keuze.’ En dan moet ik mezelf alweer corrigeren, want het ging natuurlijk niet over gelukkig ‘worden’, maar ‘zijn’.

Vroeger als ik de achtstehands Donald Duck uit de leesmap las, was ik nooit jaloers op Guus Geluk. De notoir triomferende gans leek altijd bevangen door stress. Continu zag je ’m om zich heen spieden naar klavertjes vier. In het geval van een no show zou zijn dag zo verpest zijn als wanneer je bij het koken een snuf zout verwart met een kuub.

Als iemand ‘je maakt me zo gelukkig’ zegt, voelt dat voor mij soms als een voorteken van het tegenovergestelde. Een voorbode van: ‘Je maakt me niet meer gelukkig.’

Wat vaak niet gezegd wordt. Je moet het uit het zwijgen afleiden.