zwijgen

Soms verdwijnen goede dingen door ze te benoemen. Goede seks bijvoorbeeld kun je behoorlijk verkloten door bij elke aanraking van de ander een recensie te geven: ‘Wat een fijne aanraking is dat.’

Of als er visite is: ‘Gezellig hè?’ Bij de vijfde keer schreeuwt de ander: ‘Ja, het is gezellig, nu weten we het wel!’

Als ik met iemand ben en er wordt een tijdje niets gezegd, voel ik de aanvechting een stuk tape bij de ander op de lippen te plakken, om het nog even te laten voortduren. Dat weldadige niets, om ons samen in rond te wentelen, als varkens in de modder.

Gisteren was mijn verlangen naar een doelpunt voor Ajax zo groot geworden, dat ik toen het viel er het zwijgen toe deed. De stilte als overtreffende trap van de uitroep.