Ik bel de dokter vanwege mijn knie. Die doet pijn, maar minder dan een paar dagen geleden. Toen deed ie héél erg pijn.

Wat als alles zou zijn wat het is.

Behalve co-ouder van twee inmiddels volwassen kinderen, ben ik mede-baasje van een hond. Ze is nu bij haar andere patron, wat betekent dat ik niet meer elke dag om kwart voor zeven op hoef te staan.

Twaalf jaar geleden woonde ik door omstandigheden zes maanden in een stacaravan in Den Ilp.

Mijn rechterknie is ineens veel dikker dan mijn linker-. Vocht hoopt zich op en nu strompel ik als Quasimodo door de straten.

Regelmatig denk ik: had ik nog maar een vaste baan. Ik ben nu acht jaar zzp’er en die afkorting deelt voor vijftig procent de lading: ik heb geen personeel.

Stel dat het drinken van oploskoffie zou helpen om problemen op te lossen.

‘This is so embarrasing lmao, but are you the guy from this morning in the supermarket?’

De therapeut houdt twee stootkussens de lucht in en die moet ik zo hard mogelijk raken.

Net liep ik op straat en keek bijna iedereen me aan. Meteen m’n telefoon gepakt en mezelf googelen om te checken of ik in het nieuws was: niet vandaag.

Ik keek een samenvatting van de voetbalwedstrijd NEC-FC Groningen en zag doelman Etienne Vaessen uit zijn doel komen in een poging de aanstormende spits het scoren te beletten.

De afgelopen twee weken ging het niet goed met me, maar dat ga ik jou niet aan je neus hangen.

Ik ben altijd gewapend als ik de openbare ruimte betreed. Die begint waar de drempel ophoudt.

Ik las een wonderschoon artikel in Psychology Today over autisme en laatdiagnoses (met dank aan Sebastiaan Faber voor het doorsturen).

Je kunt over alles schrijven. Behalve over alles.

Ik heb mijn auto verkocht. Er is leegte op de plek waar hij eens stond.

De bal kaatsen heeft één groot nadeel: je weet nooit wanneer je ’m kunt terugverwachten.

Zo groot het verschil tussen hoe mensen naar buiten toe zijn en hoe ze zijn als niemand kijkt.

Wintertijd. Een uur cadeau. Euforisch kijk ik op de wekker: het is nog lang geen kwart voor zeven, het is pas kwart voor zes.

Waarom is het zó mis… als ik ’s avonds de koffiebonen maal… zoals ik dat elke avond doe, net voor het slapen gaan…