Ik voel me vaak alleen, al word ik omringd door mensen. Zo zijn er ook mensen met niemand om zich heen die zich helemaal niet alleen voelen.

Ik heb straks om half twee een afspraak in de stad. Dat is lastig, want ik laat altijd om half drie mijn hond uit.

Soms zie ik iets wat me opvalt en heb ik geen idee waarom. Vanochtend liep ik langs het kanaal en zag ik een rondvaartboot.

Naaz was al een geweldige zangeres, maar is nu nog iets, namelijk de bezitter van een autismediagnose.

Gisteren heette bus 43 ineens bus 22, ik denk vanwege de marathon.

Dag in, dag uit worden mij vragen voorgelegd. Die bestaan uit verschillende categorieën.

Ik kwam een oude vriend tegen. Een van mijn allerbeste vrienden eigenlijk, al verliezen we elkaar soms een paar jaar uit het oog.

Steeds gaan we weer terug naar de Rigolettohof. De straat in Alphen aan den Rijn waar mijn broer, mijn zus en ik zijn opgegroeid.

Vroeger wou ik beroemd worden. Ik was het al in mijn dromen.

Vaak denk ik na over het lied Wherever I Lay My Hat (That's My Home) van Marvin Gaye.

Soms moet ik aan duizend dingen tegelijk denken. Dat zeg ik tegen mensen als ze vragen hoe het met me gaat: “Goed, maar er speelt wel veel, ik moet aan duizend dingen tegelijk denken.”

Ik heb griep, maar het zet niet door. Zolang het niet doorzet, heb ik geen griep, maar ben ik grieperig.

Het winkelcentrum bij mij om de hoek draagt de naam van een groot land in Zuid-Amerika.

De grote prikkelarme autismeshow gisteravond in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam was onvergetelijk. Het aantal indrukken in mijn hoofd loopt in de miljoenen.

‘Alles komt goed,’ zeggen mensen vaak, wat klinkt als een voorspelling, maar het is een wens.

Vandaag is het pub day, wat betekent dat Het grote autismeboek overal te koop is. Dat wil zeggen: in alle boekwinkels.

Opnieuw was er een kroon uit mijn mond gevallen. Een gapend gat waar eens de prothese zat.

Gisteren was er weer een Poëzieslag in café Festina Lente in Amsterdam. Doordat een kroon die drie maanden geleden uit mijn mond was gevallen en er daarna provisorisch weer was ingezet, nu opnieuw uit mijn mond was gevallen, voelde ik me allesbehalve goed.

De kop boven dat essay van mij van afgelopen weekend: ‘Erik ontdekte als volwassene dat hij autisme heeft.’

Dit weekend staat een essay van mijn hand in het AD, van de onlineversie luidt de kop: ‘Erik ontdekte als volwassene dat hij autisme heeft.’