Soms verdwijnen goede dingen door ze te benoemen. Goede seks bijvoorbeeld kun je behoorlijk verkloten door bij elke aanraking van de ander een recensie te geven: ‘Wat een fijne aanraking is dat.’

Tot maart dit jaar woonde ik in een dorp net buiten de Ring. Elk jaar stemde de grote vakantie me somberder. Iedereen trok eropuit en alleen ik bleef achter.

Pas vroeg ik me af: waarom heet gebak gebak?

Nog een week en dan is mijn boek af. Dat wil zeggen: dan is het ‘persklaar’ en kan het naar de zetter.

De meneer van de verkeersinformatie zei dat er files stonden op en rond de A10 omdat ‘de Ring Amsterdam’ was afgesloten.

Ik had eerst geen zin om de reportage in NRC te lezen over het leven in een afkickkliniek in Weert.

Stoned ben ik. Niet van de hasj, maar van het hardlopen.

Ik word niet gelukkig van me de hele tijd afvragen of ik gelukkig ben.

Ik word niet gelukkig van de doos van Zalando openen en keurig opgevouwen kleding passen en daarna wat me niet staat proberen weer net zo keurig opgevouwen terug te leggen, wat nooit lukt.

Gisteren zat ik in een wachtkamer. Te wachten, want iemand die ik ken moest een medische behandeling ondergaan.

Er was een podcast die toevallig aanstond waarin iemand iets zei in de trant van: ‘gelukkig worden is een keuze.’

Soms vraagt iemand of ik langskom. Dat neem ik natuurlijk weer letterlijk: ik zie voor me hoe ik met gezwinde spoed langs iemands voordeur loop en weer naar huis.

Toen ik vanochtend wakker werd, hoopte ik dat ik het gedroomd had. Maar even voelen met mijn tong en daar was het gat.

Gisteren zat ik lekker te graaien in m’n zak met Provençaalse mix, toen ik ineens iets los voelde komen in mijn rechterbovenkaak.

Ik ben een paar dagen in het buitenland én heb over twee weken de deadline van mijn boek. Daarom even geen blog.

Ooit bezochten mijn broer, mijn zus en ik de Bassie en Adriaan-tentoonstelling in Museum Vlaardingen en stond die clown daar ineens.

Zelden lukte het me in deze mate om een dichterlijke doordruk te maken van mijn brein.

Ik vond een oude agenda terug en zag dat de week van 6 tot en met 12 maart 1989 een drukke week was.

Er is veel wat ik niet begrijp. Veel daarvan boeit me geen bal, dat kan ik laten. Maar dan hou je nog veel over wat me wél interesseert, of wat ik zou moéten weten.

Elke keer als ik aan mijn boek werk, vallen mijn ogen dicht. Ik doe onnoemlijk veel powernaps, waarbij ik mijn ogen even helemaal sluit.