Gisteren werd ik voorbijgefietst door een pakketbezorger die met iemand een telefoongesprek aan het voeren was.

Ik fiets over straat en neem niet meer ruimte in dan die ik nodig heb. Er is genoeg ruimte voor anderen, zodat ook zij kunnen bestaan.

Afgelopen maandagavond was er, zoals elke eerste maandagavond van de maand, weer een Poëzieslag in café Festina Lente in Amsterdam.

Het algoritme bepaalt dat ik op Instagram alleen nog maar filmpjes zie van mensen die andere mensen knock-out slaan.

Vroeger waren op beide kerstdagen alle winkels dicht. Doordeweeks was alles na vijf uur dicht.

Als ik mee wilde naar de nachtmis moest ik wel voorslapen. Dus lag ik onder de harde lakens naar het plafond te staren.

Ik ben nooit ziek en ga nooit naar de dokter. Allebei niet waar, maar het is wel wat ik vaak zeg.

Ik begrijp dat als de trein van Maastricht naar Enkhuizen station Sittard nadert, dat de conducteur dan door de intercom aangeeft: “We naderen station Sittard. Station Sittard.”

Gisteren in de Jumbo zachtjes in een kiwi geknepen. Die splesjte, waarna ik een medewerker aan zijn jasje trok.

In de Jumbo deed ik boodschappen voor mezelf én voor iemand anders. Ik zou diens spullen apart afrekenen en de bon bewaren.

Voor iemand die moeite heeft met sociaal contact zag ik in de afgelopen dagen verdacht veel mensen.

"Ik kan niet zeggen dat ik niet blij ben,” zei Ajax-coach Francesco Farioli gisteren na de wedstrijd tegen Lazio Roma.

Ik heb mijn winterjas nog nauwelijks aangehad. Steeds kies ik voor een trui of vest met daaroverheen een bodywarmer.

Gisteren heb ik gehuild. Niet een beetje, maar all the way, met schokkende schouders en snot.

Vannacht lag ik wakker door het geluid van de brievenbus. Niet omdat iemand er post in wierp, wie stuurt er nou nog post?

In de trein luisterde iemand naar Last Christmas van Wham!, niet via de oortjes, maar gewoon op speaker.

Vannacht sliep ik bijna, toen iemand voor mijn huis besloot de deur van zijn auto hard dicht te gooien.

Als mensen me aan het lijntje houden, voel ik me als een paard dat door een bak wordt gelongeerd.

Ik loop bij de fysio. Geen idee waarom je dat zo zegt, want er is juist een probleem met lopen, daarom ga ik naar de fysio.

In mijn huis staat een groene plastic mand. Ik sleep ’m al jaren mee van de ene woning naar de andere.