Soms heeft iemand het over diens ‘partner’. Dat klinkt afstandelijk, ik denk meteen aan een zakenrelatie.

Ik ben een enorme muziekliefhebber en daarom is het zo jammer dat veel politici alleen ketelmuziek ten gehore weten te brengen.

Vannacht werd ik om kwart over vier wakker en dacht ik: er zijn mensen die ’s nachts om kwart over vier wakker worden en dan niet meer in kunnen slapen.

Ik had ergens geluncht en kreeg de dag daarna een mailtje: ‘Hoeveel sterren zou je geven aan onze dienstverlening?’

Geliefden zeiden wel eens: ‘Jij bouwt een muurtje om je heen.’

Gisteren liep ik door mijn straat en zag ik te laat dat de persoon die mij met opgeheven hand tegemoet was komen lopen mijn buurvrouw was geweest.

Pas toen ie al zo’n beetje voorbij was gelopen, realiseerde ik me dat de persoon die me op straat tegemoet was gekomen…

Het grote raam krijgt drie vegen: op en neer, op en neer, op en neer. De twee kleinere ramen krijgen er elk twee.

Gisteren. De mist.

Straks om 10 uur moet ik iets spannends doen. Het is zo spannend dat ik het liefst tot die tijd in bed zou blijven liggen.

Ik walg van mensen die hun decorum zijn verloren.

Ik passeerde een kraam met daarop de tekst: ‘Zelfgebakken frites.’

Bij therapie oefenen we met ‘defusie’. Op straat denken: ik mag hier niet zijn, is geen feit, maar een gedachte.

In de wachtkamer van het autismebehandelcentrum kijkt niemand elkaar aan. Velen dragen een koptelefoon, een enkeling een zonnebril.

Steeds vaker durf ik tegen mensen te zeggen dat ik gelukkig ben. Ben je gelukkig? Ik knikken. Ja, ik ben gelukkig.

Acht jongeren van een jaar of zestien gingen in een vierzitter met elkaar in gesprek over sparen voor je pensioen en ik dacht: pensioen, pensioen.

We zijn halverwege Dry January en ik heb nog steeds niet gedronken maar dat doe ik al niet sinds 2013 dus dan zal het wel niet tellen.

Weet je dan elke ochtend iets om over te schrijven? vragen mensen weleens.

Vanochtend naar buiten gelopen toen het nog donker was.

Soms kan de werkelijkheid de waan niet aan.